Hallo loopliefhebbers,
vandaag heb ik dus met de crosscup in Hannuit mijn eerste wedstrijd van 2013 gelopen. Meer nog, het was mijn eerste wedstrijd sinds Brussel, waar het langs geen kanten draaide door ijzertekort. En niet zo'n klein beetje (zie vorige berichten). Ikzit nu in een kuur van ijzerinspuitingen, en ik heb er 2 van de 3 achter de rug. Op trainingen waren de resultaten al indrukwekkend veel beter, dus hoopte ik ook op een goed wedstrijdresultaat.
Wel, ik ben 10e geworden. Er zat nog iets meer in, ik ben wel 20 sec achter clubgenoot Thomas van Haele, maar dat is omdat toen ik zag dat ik hem niet meer kon halen de laatste 200m heb uitgelopen. Ik was goed gestart, en kwam vrij snel terecht in een groepje dat streed voor de 7e plaats. Daar heb ik veel kopwerk gedaan, en op het einde moest ik toch drie man voor laten gaan. Maar 3 plaatsen hoger was haalbaar, al dat doet er nu niet echt toe. Het was vooral kwestie van nog eens te proeven van het veldlopen, na 5 weken inactiviteit, en nog eens te genieten van een wedstrijd, wat ongeveer van November geleden moet zijn, in Kortenberg. En ik heb eigenlijk wel genoten, en daardoor misschien wel wat tactische fouten gemaakt (heel veel kopwerk bij tegenwind, niet meegegaan wanneer het moest), maar dat kan me eigenlijk allemaal weinig schelen. Het belangrijkste was dat ik nog eens voelde "dat ik het kan", want ik moet toegeven, het vertrouwen was laag na Brussel.
Ik ben zeker nog niet op mijn niveau, ik zit op het einde van een slopende examenperiode, ik ben goed blijven trainen, en ik moet nog een ijzerinspuiting gaan halen, maar ik ben al veel beter dan mijn dieptepunt in Brussel. Dus over het algemeen is dit een opsteker. Ik ben not yet back in business, maar ik sta er toch al dichtbij. En ik zal elke week verbeteren vanaf nu, de ijzer is zich aan het aanvullen, dus ik hoop volgend weekend zelfs al, weer een kleine (mag ook een grote zijn) stap verder te staan. Ook omdat de stress van de examens dan achter de rug is, het geen crosscup is, waar ik nog altijd een moeilijke relatie mee heb (moet ook eens veranderen), en (vooral) omdat mijn pa/chauffeur een dag later verjaard. En dat is toch ook al een mooi cadeau, een sportieve prestatie van je zoon (voor alle zekerheid koop ik ook wel een echt cadeau, wees gerust).
De volgende wedstrijd waar ik het hier over heb, is het PK van Vlaams-Brabant, op 3 februari. Vlaams-Brabant is een sterke provincie, maar ik weet niet wie allemaal meedoet, dus ik zie wel wat kan en niet kan. Ik ga me alvast niet laten doen, hopelijk heb ik tegen dan weer een stap gezet. Na het PK ga ik 5 dagen met mijn trainer naar de Ardennen, voor te trainen uiteraard, en een dikke week later volgt Hulshout. Dan volgt Opwijk waarschijnlijk nog, maar allemaal met als doel: Oostende. Daar wil ik echt eens presteren. Hopelijk kan ik dat, maar dat is dus nog 6 of 7 weken.
Dus geen slecht nieuws, geen supernieuws vandaag, maar we zijn, as the titel says, op de goede weg richting BK en zomer. Maar voor ik echt top ben, zal ik dus nog een paar weken geduld moeten hebben, as expected na zo'n ijzertekort.
Groetjes en tot volgende week,
Simon
zondag 27 januari 2013
vrijdag 18 januari 2013
(hopelijk) back in business
Hallo iedereen,
hier ben ik dan weer, na lange stilte, met die examens natuurlijk. Ik heb er nu nog 3 te gaan, dus ik ben wel nog 2 weekjes bezig, maar ik denk dat ik het wel overleef.
Zoals ik zei ben ik dus al even geleden (28 december of zo) naar die sportdokter geweest. Die heeft mijn bloedresultaten bekeken, en hij vond het straf dat ik nog wedstrijden kon uitlopen met de bloedarmoede die ik had. Hij bevestigde wat ik had gehoord in Brussel, dat pillen, zeker als je zwaar traint en nog jong bent, vrij tot zeer nutteloos zijn, en dat ik beter op het zwaarder geschut kon overgaan: ijzerinspuitingen. Daarvoor was ik gekomen, dus ik ging natuurlijk akkoord ;)
Hij nam eerst, voor de derde keer in een maand ondertussen (en ik had al zo'n slecht bloed) bloed om te testen of ik niet een of andere voedselallergie had, maar de volgende maandag mocht ik al terug voor een inspuiting in mijn zij (niet in mijn bil, hoera!). Het zakte wel onmiddelijk naar je bil, en ik kon er een dag niet van lopen, maar dat had ik er nog wel voor over. De dokter wist ook te vertellen dat ik op training binnen een dikke week al duidelijk effect ging hebben, en dat ik binnen 2 weken mocht terugkomen voor een 2e inspuiting. Tot dan wel geen wedstrijden, ijzervoorraad moet hersteld worden (prachtige cross Tessenderlo moeten schrappen, spijtig, het zal voor bij de seniors zijn), maar daarna zou ik terug pakken beter moeten zijn.
En ik HAD na een dikke week stevige resultaten op training. Naast het feit dat mijn hartslag op duurlopen van 14.5 km/h ongeveer nog rond de 160 lag, terwijl dat de vorige 2 maanden tegen de 170 begon te lopen, was er ook nog die 1910m in Meerdaalwoud: een prachtig stuk, op een zeer goede ondergrond, eerste km bergaf, laatste 600m stevig bergop. Eind december was ik daar 2 keer hard op gegaan, met tijden van 6.10 en 6.06 als resultaat, hartslagen van 185-190. Niet slecht vond ik toen, maar zo'n week geleden, 10 dagen na ijzerinspuiting, slaagde ik erin om op datzelfde parcours, met meer kledij aan eigenlijk, het was dan ook kouder, 5.46 te lopen, wat gelijk staat aan zo'n 20 km/h . En dat met een hartslag van 182 gemiddeld. Ik geef toe, ik was kapot, maar dat was ik bij die andere keren ook. Maar een verbetering van 20 sec over 1900m, dat kan denk ik toch niet alleen het placebo effect zijn? Mijn tijd op 2000m piste is trouwens 5.44, dus die is niet eens zo veraf, in verhouding (zonder spikes, heuvelachtig, koud, lange broek,...), moet verbeterbaar zijn in de zomer.
Tot zover de cijfers, vandaag heb ik mijn eerste rustdag van 2013, daarom dat ik eraan dacht hier nog eens iets te schrijven. Mijn volgende wedstrijd is de Lotto crosscup in Hannuit op 27/01, nog tijdens de examens, maar dat moet lukken. Ik kijk ernaar uit, en ik hoop dat ik eindelijk nog eens op mijn waarde kan lopen, want dat is veel te lang geleden. Maar het is zeker realisitisch, te zien aan mijn testen op training en mijn hartslagen, en ook gewoon op basis van wat de dokter zegt. Als alles goed gaat in Hannuit, dan loop ik het PK in Vilvoorde een weekje later, en dan kan ik zeggen wat mijn ambities voor het BK zijn. Hopelijk krijg ik dus een extra bevestiging de volgende drie weken, en kan ik terug plezier beleven aan mijn sport. Op training is het alvast veel leuker op dit moment, verbeteren is altijd leuk he ;).
Hopelijk kan ik jullie volgende keer vertellen dat ik ook echt back in business ben,
Simon
hier ben ik dan weer, na lange stilte, met die examens natuurlijk. Ik heb er nu nog 3 te gaan, dus ik ben wel nog 2 weekjes bezig, maar ik denk dat ik het wel overleef.
Zoals ik zei ben ik dus al even geleden (28 december of zo) naar die sportdokter geweest. Die heeft mijn bloedresultaten bekeken, en hij vond het straf dat ik nog wedstrijden kon uitlopen met de bloedarmoede die ik had. Hij bevestigde wat ik had gehoord in Brussel, dat pillen, zeker als je zwaar traint en nog jong bent, vrij tot zeer nutteloos zijn, en dat ik beter op het zwaarder geschut kon overgaan: ijzerinspuitingen. Daarvoor was ik gekomen, dus ik ging natuurlijk akkoord ;)
Hij nam eerst, voor de derde keer in een maand ondertussen (en ik had al zo'n slecht bloed) bloed om te testen of ik niet een of andere voedselallergie had, maar de volgende maandag mocht ik al terug voor een inspuiting in mijn zij (niet in mijn bil, hoera!). Het zakte wel onmiddelijk naar je bil, en ik kon er een dag niet van lopen, maar dat had ik er nog wel voor over. De dokter wist ook te vertellen dat ik op training binnen een dikke week al duidelijk effect ging hebben, en dat ik binnen 2 weken mocht terugkomen voor een 2e inspuiting. Tot dan wel geen wedstrijden, ijzervoorraad moet hersteld worden (prachtige cross Tessenderlo moeten schrappen, spijtig, het zal voor bij de seniors zijn), maar daarna zou ik terug pakken beter moeten zijn.
En ik HAD na een dikke week stevige resultaten op training. Naast het feit dat mijn hartslag op duurlopen van 14.5 km/h ongeveer nog rond de 160 lag, terwijl dat de vorige 2 maanden tegen de 170 begon te lopen, was er ook nog die 1910m in Meerdaalwoud: een prachtig stuk, op een zeer goede ondergrond, eerste km bergaf, laatste 600m stevig bergop. Eind december was ik daar 2 keer hard op gegaan, met tijden van 6.10 en 6.06 als resultaat, hartslagen van 185-190. Niet slecht vond ik toen, maar zo'n week geleden, 10 dagen na ijzerinspuiting, slaagde ik erin om op datzelfde parcours, met meer kledij aan eigenlijk, het was dan ook kouder, 5.46 te lopen, wat gelijk staat aan zo'n 20 km/h . En dat met een hartslag van 182 gemiddeld. Ik geef toe, ik was kapot, maar dat was ik bij die andere keren ook. Maar een verbetering van 20 sec over 1900m, dat kan denk ik toch niet alleen het placebo effect zijn? Mijn tijd op 2000m piste is trouwens 5.44, dus die is niet eens zo veraf, in verhouding (zonder spikes, heuvelachtig, koud, lange broek,...), moet verbeterbaar zijn in de zomer.
Tot zover de cijfers, vandaag heb ik mijn eerste rustdag van 2013, daarom dat ik eraan dacht hier nog eens iets te schrijven. Mijn volgende wedstrijd is de Lotto crosscup in Hannuit op 27/01, nog tijdens de examens, maar dat moet lukken. Ik kijk ernaar uit, en ik hoop dat ik eindelijk nog eens op mijn waarde kan lopen, want dat is veel te lang geleden. Maar het is zeker realisitisch, te zien aan mijn testen op training en mijn hartslagen, en ook gewoon op basis van wat de dokter zegt. Als alles goed gaat in Hannuit, dan loop ik het PK in Vilvoorde een weekje later, en dan kan ik zeggen wat mijn ambities voor het BK zijn. Hopelijk krijg ik dus een extra bevestiging de volgende drie weken, en kan ik terug plezier beleven aan mijn sport. Op training is het alvast veel leuker op dit moment, verbeteren is altijd leuk he ;).
Hopelijk kan ik jullie volgende keer vertellen dat ik ook echt back in business ben,
Simon
Abonneren op:
Posts (Atom)